Ota Ward Cultural Arts Information Paper "ART bee HIVE" vol.20 + bee!

Uitgegeven op 2024-10-1

vol.20 Herfstnummer

De Ota Ward Cultural Arts Information Paper "ART bee HIVE" is een driemaandelijks informatiedocument dat informatie bevat over de lokale cultuur en kunst, nieuw gepubliceerd door de Ota Ward Cultural Promotion Association vanaf de herfst van 2019.
"BEE HIVE" betekent een bijenkorf.
Samen met de wijkverslaggever "Mitsubachi Corps" verzameld door open rekrutering, zullen we artistieke informatie verzamelen en aan iedereen bezorgen!
In "+ bee!" Plaatsen we informatie die niet op papier kon worden ingevoerd.

Kunstplaats: Keio Nishimura's atelier + bij!

Kunstplaats: La Bee Cafe + bij!

Toekomstige aandacht EVENEMENT + bij!

Het voelt alsof ik voor altijd bij mijn vader zal zijn.
“NishimuraKeioKeiyu'atelier'

Uitstraling die opgaat in het straatbeeld van een woonwijk

Verlaat de ticketpoort van Ookayama Station, kijk met uw gezicht naar de Tokyo University of Science (voorheen Tokyo Institute of Technology), neem de weg aan uw linkerkant langs de spoorlijn richting Senzoku Station, sla rechtsaf op de parkeerplaats en u bevindt zich in een rustige woonwijk gebied. Aan de linkerkant van dat vijfde blokluxeSjoshaDit witte huis is het museum 'Keio Nishimura's Atelier', het voormalige atelier en huis van de schilder Keio Nishimura*.
Keio Nishimura was een schilder in westerse stijl die na de oorlog actief was in Parijs, en werd zeer geprezen door Daniel-Henry Kahnweiler, de kunsthandelaar die Picasso koesterde, omdat hij 'de schoonheid van het Oosten en het Westen met elkaar verbond.' Vanaf 1953 maakte hij van deze gelegenheid gebruik om solotentoonstellingen te houden in heel Europa, voornamelijk in Parijs. De werken werden aangekocht door de Franse overheid en de stad Parijs en FujitaTsuguharuTsuguharuHij is de tweede Japanse schilder die wordt tentoongesteld in het Franse Nationale Museum voor Moderne Kunst. We spraken met Ikuyo Tanaka, de curator en oudste dochter van Keio Nishimura, die Keio Nishimura steunde vanaf zijn carrière in Parijs tot aan zijn latere jaren.

Door de werken van mijn vader te exposeren, kan ik veel mensen ontmoeten zonder dat ik de deur uit hoef.

Wanneer gaat het open?

"Het is 2002 april 4. Het is twee jaar geleden dat mijn vader overleed (5 december 2). Op 2000 april was de 12ste verjaardag van mijn moeder, die in 4 overleed. Ik bouwde deze studio, en vanaf februari van het volgende jaar, mijn gezin van zes woonde daar: mijn vader, mijn man, ikzelf, de moeder van mijn man en onze twee kinderen.

Waarom besloot u uw atelier open te stellen voor publiek?

``Ik opende het omdat ik wilde dat mijn fans het atelier zouden zien waar mijn vader in zijn latere jaren graag schilderde en woonde. Er zijn veel plaatsen in Parijs waar de ateliers van schilders openstaan ​​voor het publiek. Dat is altijd geweldig geweest dacht ik. Naast mijn werken toon ik ook kunstmaterialen zoals penselen en schildersmessen, maar ook mijn favoriete spullen zoals pijpen en hoeden.

Wat voor soort mensen zullen het museum bezoeken?

``Mensen die van de schilderijen van mijn vader houden, komen op bezoek. Mensen die ik in Parijs heb ontmoet, mensen die ik kende in Japan, en al deze mensen komen samen. Ik hoor van iedereen verschillende herinneringen aan mijn vader. Als ik hierin naar de verhalen van mijn vader luister studio, ik heb het gevoel dat hij voor altijd bij me is. Ik heb deze plek gecreëerd zodat mijn fans de foto's kunnen zien, maar uiteindelijk doet het me denken aan de lange periode dat ik hier met mijn vader woonde. Ik voel me erg gelukkig.

Heb je veel oude fans?

``Er zijn een paar jonge mensen. De schilderijen van mijn vader zijn helder van kleur en zien er niet erg oud uit, dus ik denk dat zelfs jonge mensen ze gemakkelijk kunnen begrijpen. Mensen doen hun best om deze plek te bekijken. Er zijn er zoveel mensen Er zijn ouders en kinderen die van tekenen houden. Laatst kwam ik de tekeningen van mijn vader bekijken om te zien of zijn kind van tekenen houdt. Kinderen begrijpen het echter eigenlijk beter dan volwassenen, en door de werken van mijn vader te exposeren, kan ik dat ook met veel mensen communiceren zonder dat we naar buiten hoeven. We hebben elkaar leren kennen. Ik ben dankbaar dat dit het beste geschenk is dat mijn vader mij heeft nagelaten (lacht).

Ik was een tekening aan het maken terwijl ik een liedje zong dat ik had gecomponeerd.

De regisseur kijkt hier hoe meneer Nishimura aan zijn werk werkt. Wat zijn je herinneringen aan je tijd in dit atelier?

'Ik was tenslotte van 's ochtends tot' s avonds aan het tekenen. Toen ik 's ochtends wakker werd, tekende ik. Toen ik zei: 'Het is tijd voor het avondeten', ging ik naar boven om te eten, ging toen naar beneden en tekende opnieuw. Toen het donker werd, stopte ik met tekenen. Het licht van de elektriciteit schilderde ik niet, dus schilderde ik alleen als de zon scheen. Dat was het soort mens dat ik was, dus ik werd 's morgens vroeg wakker en ging schilderen. "

Was je geconcentreerd tijdens het tekenen en vond je het moeilijk om met mij te praten?

``Dat is mij nooit overkomen. Mijn vader is heel gemakkelijk in de omgang (lol). Hij vindt het niet erg om met mij te praten. Ik vind het leuk om te tekenen, dus ik vind het niet erg dat er mensen langskomen Maar mijn vader zei niets in de trant van: 'Je mag hier niet spelen.' Hij maakte zich er geen zorgen over en zei ook niets te moeilijks. Mijn vader zat bij de marine tijdens de marine. oorlog, en hij zong liedjes die hij had geschreven, zoals ‘Piston wa Gottonton.’ Ik was het aan het tekenen (lacht).

Na zijn terugkeer uit Parijs raakte hij gefascineerd door Japanse dozen en werkte hij onvermoeibaar aan het maken van doosschilderijen.

Ik huurde een zolder die op een opslagruimte leek en was schilderijen aan het schilderen.

Er zijn veel werken te zien, maar zijn er ook bijzondere memorabele?

``Dat zijn de twee middelste schilderijen die daar hangen. Mijn vader ging eerst alleen naar Parijs. Ons gezin zat in Japan. Mijn vader was toen al arm en woonde in een rijke familie in het 2e arrondissement dat ik huurde een zolderkamer in mijn huis die leek op een opslagruimte en ik schilderde die foto. Het had een klein raam en een muur, en het was een schilderij met de tekst: 'Ik schilder in zo'n kleine ruimte.' ging naar Parijs, ik was dit schilderij aan het schilderen. Het schilderij links is het schilderij waar ik vlak na de oorlog aan werkte, waarop mijn jongere broer op een trap in de tuin zit met de marineblauwe hoed van mijn vader op. Mijn stijl van schilderen is veranderd .”

Er zijn ook veel aquarellen te zien.

"Het is een schets. Het is het eerste dat mijn vader tekent voordat hij gaat schilderen. Het is de originele tekening die een olieverfschilderij maakt. Ik heb het op één plek verzameld en tentoongesteld. Het is niet volledig getekend, maar... Het komt omdat ik een foto heb dat ik een grote afbeelding kan maken. Als ik het niet zo goed doe, zal het olieverfschilderij niet werken. Alles in het hoofd van mijn vader zit in die schets, maar ik kan het niet zien (lol). enkele dagen of maanden wordt het een groot geheel."

Naast de schilderijen zijn de spullen te zien die de leerkracht dagelijks gebruikte, zoals ze toen waren. Heeft u bijzondere herinneringen aan de regisseur?

"Er zijn nog veel pijpen over. Ik denk dat ze ergens rondslingeren. Hij was altijd aan het tekenen met de pijp in zijn mond. Het is alsof hij nooit meer losliet."

Een atelier waar de penselen en kunstbenodigdheden hetzelfde zijn als toen hij nog leefde. De twee grote werken in het centrum zijn representatieve werken voor en na hun vertrek naar Parijs.

De favoriete pijpen van Keio Nishimura

Je kunt met mensen praten die van tekeningen houden, zodat je goede vrienden kunt worden.

Tenslotte willen wij graag een boodschap doorgeven aan onze lezers.

"Ik wil dat zoveel mogelijk mensen de schilderijen van mijn vader zien. Als je tijd hebt, kom dan gerust eens langs. Mensen die van kunst houden, zijn altijd goede vrienden omdat je met ze kunt praten."

Naast het bekijken van de werken en exposities, vraag ik me af of de regisseur mij uitleg kan geven en met mij kan praten.

'Ja. Ik hoop dat we een leuke tijd kunnen hebben terwijl we over verschillende dingen praten. Het is geen formeel museum.'

Regisseur Ikuyo (rechts) en echtgenoot Tsutomu Tanaka (links)

Het atelier van Keio Nishimura

• Adres: 3-7-3 Kitasenzoku, Ota-ku
• Bereikbaarheid: 6 minuten lopen vanaf station Ookayama op de Tokyu Meguro-lijn en Tokyu Oimachi-lijn
• Openingstijden: 14:00 - 17:00 uur *Reserveren verplicht
• Gesloten dagen/zaterdagen
• Prijs/gratis
• Telefoon / 03-5499-1611

ホ ー ム ペ ー ジ

profiel

Japanse schilder. Geboren in Kyowa-cho, Hokkaido. 1909 (Meiji 42) - 2000 (Heisei 12).
In 1975 won hij de Parijse Kritiekprijs (Palme d'Or).
In 1981 ontving hij de Orde van de Heilige Schat, derde klasse.
In 1992 werd het Nishimura Keio Kunstmuseum geopend in Iwanai, Hokkaido.
In 2007 werd een gedenkplaat geïnstalleerd op Rue du Grand-Saugustin 16 in het 15e arrondissement van Parijs (de eerste voor een Japanse kunstenaar).

全 てSeiji FujishiroFujishiro SeijiIk gaf vorm aan mijn gedachten.
"La Bee Café"

De rode koepeldakrand is een herkenningspunt

Nadat u de ticketpoort van Senzoku Station op de Tokyu Meguro-lijn hebt verlaten, slaat u rechtsaf en vindt u een winkel tegenover de parkeerplaats van de Tokyu Store, gemarkeerd door een olijfboom en een rode koepel. Naast het serveren van eten en drinken verkopen wij ook originele goederen en prints. Het lijkt erop dat meneer Fujishiro soms een pauze komt nemen van zijn wandeling. Seiji Fujishiro werd in 1924 in Tokio geboren (Taisho 13) en wordt dit jaar 100 jaar oud. In 1946 (Showa 21) richtte hij het poppen- en schaduwtheater ``June Pentre'' op (later omgedoopt tot ``Mokubaza''). Vanaf 1948 (Showa 23) werden zijn schaduwpoppen in series gepubliceerd in Kurashi no Techo, een representatief tijdschrift voor de naoorlogse periode van Japan. In 1961 (Showa 36) creëerde hij een levensgrote knuffelpoppenshow, en het personage "Keroyon" uit het tv-programma "Mokubaza Hour" werd een nationaal idool. Hij is echt een kunstenaar die het naoorlogse Japan vertegenwoordigt. We spraken met Aki Fujishiro, de oudste dochter en eigenaar.

Eigenaar Aki

Ik heb het gemaakt als rustplaats tijdens mijn revalidatiewandeling.

Vertel ons hoe u uw winkel bent begonnen.

``In 2014 hield mijn vader voortdurend tentoonstellingen en als we naar het platteland gingen, moest hij de hele tijd zitten. Als gevolg daarvan werd zijn onderrug zo erg dat hij niet meer kon lopen. Toen hij ging naar het ziekenhuis om ernaar te laten kijken, ontdekte hij dat zijn onderrug... Het was een spinale stenose.'

Het was precies 10 jaar geleden, toen ik 90 jaar werd.

"Toch had ik de ene deadline na de andere, en tussendoor moest ik naar het ziekenhuis. Toen ik op het punt kwam dat ik een bout moest indraaien, kreeg ik te horen: 'Ga alsjeblieft nu naar het ziekenhuis.' ,'' en ik werd geopereerd. Ik werd bijna een maand later in het ziekenhuis opgenomen. Een jaar later kon hij gaan wandelen. Mijn vader gaat elke dag wandelen in de regen voor revalidatie. Er is een klein park in de buurt. Kitasenzoku Station waar hij kan zitten. Nee, maar er was een kleine rots. Toen ik mijn vader daar zag rusten met een paraplu, deed mijn hart pijn. Op een dag vond mijn vader deze plek en stelde voor dat we daar een café zouden openen als rustplaats tijdens een revalidatiewandeling.

Een lichte ruimte omringd door de originele werken van Seiji Fujishiro

De beker is een uniek item, met de hand beschilderd door Seiji Fujishiro.

Wanneer gaat het open?

"Het is 2017 maart 3. Eigenlijk was het destijds de verjaardag van de kat van mijn vader, Lavie genaamd. We gingen net op tijd open voor die dag."

Zelfs nu kun je Rabby-chan op veel plaatsen zien, zoals op reclameborden en onderzetters.

'Dat klopt. Het is een café voor hondsdolheid.'

Is meneer Fujishiro de ontwerper van de winkel?

``Mijn vader heeft het ontworpen. Ik heb kleuren bedacht die typisch zijn voor Seiji Fujishiro, inclusief de muren en tegels. Toevallig stond er voor de winkel een grote olijfboom, de favoriet van mijn vader, die ik ook heb gemaakt de ramen werden groter en ik plantte mijn favoriete bomen zodat het buitenlandschap als één schilderij kon worden gezien.

Wisselen de tentoongestelde stukken regelmatig?

“We wisselen ze af op basis van de seizoenen: lente, zomer, herfst en winter. We wisselen ze ook af wanneer we nieuwe stukken maken.”

Ook op het gebied van interieurinrichting ben je erg kieskeurig.

``Ja, de stoel is ook het ontwerp van mijn vader. Eigenlijk verkopen we hem aan degenen die hem willen hebben. We hebben verschillende soorten stoelen tentoongesteld in het museum in Nasu. Er zijn geen echte voorbeelden in Tokio, maar... We hebben voorbeeldfoto's als je ze bekijkt en er een kiest, zal Nasu deze naar je sturen."

Ik heb gehoord dat de bekers die je in de winkel gebruikt ook door jou zijn ontworpen.

``De kopjes die worden gebruikt om koffie en thee te serveren zijn unieke items, met de hand beschilderd door Seiji Fujishiro.''

Handbeschilderde unieke beker

Originele stoel met schattige rugleuning

Dit is de wereld van de kunst. Het is een café met mensen in de kunst.

Naast de eerste verdieping is er ook een verdieping met een prachtige erker.

"De eerste verdieping is een café en op de derde verdieping maken we onze prints. Als we onze eigen prints maken, kunnen we goed op de details letten. Als je een verkoper bent, moet je prioriteit geven aan deadlines, dus de kleuren kunnen enigszins afwijken. Er zijn momenten waarop ik op papier wil afdrukken, maar omdat het papier niet vlak is, is het moeilijk om de diepte en levendigheid van de kleuren te krijgen. Als we het zelf maken, hebben mijn vader en ik de controle. het eindresultaat.

Ik zie dat je hier afdrukken van maakt.

'Ja. Dit is de wereld van de kunst. Het is een café waar mensen in de kunst zijn.'

Je kunt het winkelpersoneel vragen stellen over de werkzaamheden en met ze praten.

"Ja, dat klopt. Het merendeel van het personeel in het café bestaat uit mensen die van kunst houden. We kunnen tot op zekere hoogte praten. Als je iets niet begrijpt, kun je het mij vragen, en ik ben beschikbaar om je vragen te beantwoorden. "

Zelfs nu, op 100-jarige leeftijd, blijft mijn vader, Seiji Fujishiro, werken maken en doet hij het nog steeds goed.

Vertel ons alstublieft over specifieke toekomstige tentoonstellingen en evenementen.

``Als er een nieuw evenement is, plaatsen we dat op onze website. Als we in de buurt een solotentoonstelling of signeersessie hebben, melden we dat ook vooraf. In de winter moeten we het museum in Nasu inrichten voor Kerstmis. Kom alsjeblieft ook naar het museum.”

Tenslotte willen wij graag een boodschap doorgeven aan onze lezers.

‘Mijn vader is dit jaar net 100 jaar geworden. Zelfs als hij oud is, kan hij nog alles doen als hij zijn handen actief houdt om altijd vooruit te kijken in het leven. Als je niet zelf tekent, creëert of nadenkt, raak je steeds meer onscherp. Ook al is hij 100 jaar oud, Seiji Fujishiro blijft werken maken en doet het goed.

De muren zijn versierd met seizoens- en nieuwe prints, die ook te koop zijn.

Café La Bee

• Adres: 2-1-11 Kitasenzoku, Ota-ku, Tokio
• Bereikbaarheid: 2 minuten lopen vanaf station Senzoku op de Tokyu Meguro-lijn
• Openingstijden/weekdagen 10:00-17:00 (laatste bestelling 16:30)
  　　　　　Zaterdag en zondag 11:00-17:00 (laatste bestelling 16:30)

*Reserveren verplicht (alleen dezelfde dag)

• Reguliere vakantie / dinsdag

Instagram

profiel

Geboren in Tokio in 1924 (Taisho 13). Japanse schaduwpoppenspeler. In het voorjaar van 1995 ontving hij de Orde van de Rijzende Zon, Vierde Klasse. In 7 werd het "Fujishiro Seiji Shadow Picture Museum" geopend. In 1996 ontving hij de Children's Culture Special Achievement Award van de Japan Children's Writers Association. In 8 werd het Fujishiro Seiji Art Museum geopend in de stad Nasu, in de prefectuur Tochigi.

Controleer elk contact voor de laatste informatie.

Moss Color Studio / Ryoma Tanaka Solo-tentoonstelling - Vruchtbare containers -

Delicious Road 2024~10-jarig jubileum~

Voor degenen die altijd aan bioscopen denken vol.2

Het thema is "Bioscoop zonder tijdschema"
Het enige dat ik heb besloten te doen is 9 uur in de bioscoop doorbrengen.
De inhoud wordt bepaald op basis van de sfeer van de dag, het is dus een filmevenement met een live-gevoel. We zullen een ‘hemel’ creëren waar filmliefhebbers samen kunnen komen.

Kroonmeisjeskoor “Concert 2024”

Ota Open Fabriek 2024

お 問 合 せ

Afdeling Public Relations en openbare hoorzitting, afdeling Cultuur en kunstpromotie, Ota Ward Cultural Promotion Association